AGJËRIMI: NGA KU BURON FORCA, QËNDRUESHMËRIA, DHE DRITA
Po të mendojmë rreth arsyeve se pse njerëzit e mohojnë Zotin, do të vëmë re se ato nuk janë ideologjike apo racionale aq sa kanë të bëjnë me qasjen e tyre ndaj përmbushjes së nevojave fiziologjike – të manifestuara si lakmi, pangopësi, grykësi, apo dëshira për të grumbulluar sa më shumë të mira materiale, pa përmendur dëshirën për të donimuar mbi të tjerët. E gjitha kjo vjen si rezultat i vetë faktit se burimet natyrore janë të kufizuara, dhe këtu qëndon sprova e njeriut në këtë botë.
Në këtë aspekt, agjërimi është ilaçi i kësaj sëmundje; e trajnon njeriun që ta kontrollojë veten, ta ulë varësinë ndaj të mirave materiale, e ta bëjë atë sa më të pavarur e sa më të disiplinuar si qenie njerëzore.
Nëse e gjithë feja islame përmban paketën e plotë të plotësimit ideologjik, moral, psikologjik, e shpirtëror të njeriut, agjërimi ka funksion unik: kontroll mbi epshet e mbi nevojat fiziologjike në përgjithësi.
Agjërimi e rrit njeriun, e zhvillon atë shpirtërisht, ia çel sytë, dhe i jep dritë për ta parë realitetin e materiales – se njeriu nuk ngopet kurrë derisa barkun e tij ta mbulojë dheu, por lum si ai që i është dhënë suksesi për të agjëruar.
Agjërimi është maturi, pavarësi, qëndrueshmëri, disiplinë, heqje dora nga gjërat që të mbajnë të varur, të jep guxim, të jep forcë përballë armikut i cili mund të të kërcënojë me uri, të jep durim, zhvillon të brendshmen, shpirtëroren, e moralin, ndërsa i tregon vendin e duhur materiales.
Agjërimi është praktika e të gjithë profetëve të Allahut. Musa (alejhis-selam) agjëroi dyzet ditë përpara se të fliste me Krijuesin Madhështor. Daudi (alejhis-selam) agjëronte një ditë po e një ditë jo, e ky është agjërimi më i mirë, siç transmetohet të ketë thënë i Dërguari i Allahut (ﷺ).
Agjërimi e tjetërson njeriun. Është ilaç. Është ekseriencë e pazëvendësueshme. Në tërësinë e tij, njeriu nuk e mohon Zotin për shkak të konkluzioneve logjike, por shkak mund të jetë lakmia, varësia e tij e tepruar ndaj materiales deri në atë masë sa e bën atë të verbër.
Allahu ua obligoi besimtarëve agjërimin e muajit të Ramazanit shumë pak kohë përpara betejës së Bedrit – që është beteja e parë e zhvilluar mes Profetit Muhammed (ﷺ) dhe armiqve mosbesimtarë, dhe nuk ka dyshim se në këtë ka urtësi.
Përgëzime për agjëruesit!
Sabri Lushi
Mars 2025
